Kruidnagel: Kruidnagel is een specerij met een zeer overheersende smaak. Kruidnagels zijn de gedroogde, nog gesloten bloemknoppen van de kruidnagelboom (Syzygium aromaticum, synoniemen: Eugenia aromatica en Eugenia caryophyllata). Een kruidnagel bestaat uit een ongeveer 1 cm lang steeltje, met daarop het knopje, dat zo'n 3 mm in diameter is. De naam kruidnagel komt van kruid in de vorm van een (draad)nagel of spijker. In Indonesië verbruikt men bijna de gehele kruidnagelproductie in het land zelf, onder andere omdat kruidnagels daar in sigaretten (Kreteks) worden verwerkt. De naam Kreteks is een klanknabootsing van het knetteren van deze sigaretten wanneer ze worden aangestoken. De olie uit de kruidnagel verbrandt dan. Kruidnagels worden veel gebruikt in koekkruiden, zoals in speculaas. Bij stoofgerechten, zoals runderlappen worden kruidnagels langdurig meegetrokken. Traditioneel worden kruidnagels ook meegekookt met rodekool en met wild. Kruidnagel vormt een bestanddeel van het kerriemengsel. In Duitsland worden kruidnagels toegevoegd aan glühwein, in Nederland worden kruidnagels toegevoegd aan de (vergelijkbare) bisschopswijn. De kruidnagels zelf moeten niet gegeten worden, want zelfs na lang stoven hebben ze nog een zeer sterke smaak. Dit geldt niet voor de kruidnagels in de Friese nagelkaas. Kruidnagelolie (eugenol) wordt in de tandheelkunde gebruikt als verdovend middel. Vroeger werd de kruidnagel als verdoving in een pijnlijke kies gestoken, tegenwoordig wordt zink-eugenol ook als bestanddeel tijdens een wortelkanaalbehandeling gebruikt. Ook wordt het gebruikt om kleine ondoorzichtige organische monsters of diertjes (vlooien, andere kleine insecten) te 'klaren' (doorschijnend te maken) voor microscopie. De stof eugenol uit kruidnagelolie wordt gebruikt als uitgangsmateriaal bij de productie van vanilline. Kruidnagelolie wordt ook toegepast in parfum en kalknagelolie. Diverse kruidenbitters en likeuren ontlenen hun sterke smaak aan kruidnagels. Verschillende wierooksoorten krijgen een extra aroma met kruidnagel. Voor de teelt van kruidnagels worden de bloemknoppen geplukt als ze ongeveer anderhalve centimeter lang en groenroze van kleur zijn. De oogst vindt dus plaats voordat de knoppen uitkomen en een dieprode bloesem vormen. De bloemknoppen worden heel voorzichtig met de hand geplukt. Wanneer ze worden geplukt, staan ze namelijk op het punt van uitkomen en dat moet nou juist worden voorkomen. Als een bloemknop opengaat, is deze namelijk niet meer als specerij te gebruiken. De bloemknoppen worden op grasmatten of betonvloeren uitgespreid om in de buitenlucht te drogen. Het duurt maar een paar dagen voordat de kruidnagels droog zijn. Hierna zijn de bloemknoppen donkerbruin met iets lichterbruine kopjes, en heten ze kruidnagels. Kruidnagels hebben al meteen de karakteristieke sterke, zoete, pikante en doordringende geur en smaak. Kruidnagel wordt in zijn geheel of gemalen gebruikt. In China en in Indonesië was de kruidnagel al eeuwen voor onze jaartelling bekend. In China moest iedereen die het woord wilde richten tot de keizer, een kruidnagel in de mond stoppen om zijn lucht te zuiveren. De Romeinen hebben de kruidnagel in Europa geïntroduceerd. Gedurende de middeleeuwen werd de kruidnagel in Europa niet veel gebruikt, omdat die erg duur was. Vanaf Ceylon (het huidige Sri Lanka) werden de kruidnagels over de karavaanroute naar Alexandrië vervoerd. De Portugezen maakten vanaf het moment dat zij de archipel van de Molukken veroverden, een einde aan de specerijenhandel van de Molukkers. In 1480 verscheen een afbeelding van kruidnagelen in het Getijdenboek van Filips van Kleef. Kruidnagels werden vanaf 1529 alleen in Lissabon en Antwerpen verhandeld. Toen de Hollanders van de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) in 1629 de Molukken op de Portugezen veroverden, stelden zij daar de doodstraf in op de export van kruidnagelbomen. In 1656 werd na de Grote Ambonse Oorlog de expansiepolitiek met succes bekroond en werd de kruidnagelproductie beperkt tot het eiland Ambon en drie kleinere eilanden ten oosten daarvan: Haruku, Saparua en Nusa Laut. Alle bomen buiten dit gebied werden omgehakt. De sultans van Ternate en Tidore kregen als compensatie voor de bomen in 1652 en 1657 een forse geldelijke vergoeding. Daar waar de bomen nog wel waren toegestaan, was men verplicht alle kruidnagels aan de VOC te leveren. Aan de inheemse producenten werd maximaal 25 cent per pond betaald, terwijl de nagelen in Europa en Azië werden verkocht voor tussen de 3 en 4 gulden per pond. Ondanks de doodstraf op de handel in levende kruidnagel, lukte het de Fransman Pierre Poivre toch om in 1770 op de Molukken in het geheim jonge kruidnagelbomen te verkrijgen, die hij op Mauritius in de Jardin du Roi aanplantte (de tegenwoordige Sir Seewoosagur Ramgoolam Botanical Garden). Van daaruit werden ze in 1818 op Zanzibar en Pemba geïntroduceerd en na 1820 ook op Madagaskar. Kruidnagel, de ongeopende, gedroogde bloem van de Kruidnagelboom (Syzygium aromaticum, Eugenia caryophyllus) is een veelgebruikte aromatische specerij in de keuken met een veelzijdige werking. Kruidnagel verbetert de spijsvertering, kalmeert de maag en helpt bij maagdarmklachten zoals winderigheid, diarree en een opgeblazen gevoel. Met name de oliebestanddelen in kruidnagel werken pijnstillend en ontstekingsremmend en hebben antimicrobiële activiteit tegen virussen, bacteriën, schimmels en parasieten. In de bestrijding van (maagdarm)infecties wordt kruidnagel vaak gecombineerd met zwarte walnootextract en alsemkruid. Dierstudies suggereren dat het gebruik van kruidnagel gunstig is bij diabetes type 2 (verbetering bloedglucose- en bloedlipidenspiegels, verbetering antioxidantstatus, bescherming hart, lever en ogen).
Basilicum: Basilicum (Ocimum basilicum) is een plantensoort uit de lipbloemenfamilie (Labiatae of Lamiaceae). De naam basilicum is terug te voeren op het Oudgrieks, waar 'basileus' koning betekent, wat ook terug te vinden is in de alternatieve benaming koningskruid. Van oorsprong komt basilicum voor in de streken tussen Centraal-Afrika en Zuidoost-Azië. Basilicum is een kruid waarvan de bladeren worden gebruikt in de keuken. Basilicum heeft een sterke geur en wordt vooral veel in de Italiaanse keuken en bij tomatengerechten gebruikt. Basilicum wordt vooral toegepast in de mediterrane keuken. Dit kan zowel puur zijn als verwerkt in bijvoorbeeld pesto. Basilicum wordt ook in de Aziatische keukens gebruikt, zowel als blad en als zaad. In sommige farmacopeeën en in sommige traditionele geneeswijzen wordt basilicum beschreven als behandelmethode van artritis, bronchitis, verkoudheid, koorts, influenza, maagzweren, reuma, oorpijn, epilepsie, hartziekten, malaria (muggeninfectie), sinusitis, slangenbeten, buikpijn en overgeven. Verder wordt het ingezet als anthelminthicum, ter preventie van haarverlies en als tonicum. In India wordt basilicum traditioneel gebruikt als supplement tegen stress, astma en diabetes mellitus. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat basilicum antioxidante, antivirale en antimicrobiële eigenschappen heeft en ook potentiële toepassingen heeft voor het behandelen van kanker.
Echinacea: Echinacea is een geslacht bestaande uit negen soorten bloemplanten in de familie Asteraceae, allen van nature voorkomend in het oosten van Noord-Amerika. Sommige soorten, waaronder Echinacea purpurea, Echinacea angustifolia en Echinacea pallida, worden gebruikt als tuinplanten. Aan een aantal planten worden medicinale eigenschappen toegeschreven: Meestal wordt met de benaming "Echinacea" een bereiding bedoeld van de bovengrondse delen van Echinacea purpurea (Rode zonnehoed), de bekendste, en verreweg de meest onderzochte soort. Fytotherapeutische bereidingen van de bovengrondse delen van deze plant worden in verband gebracht met immuunversterking (bijvoorbeeld bij griep) en infecties van de bovenste luchtwegen, zoals verkoudheid. De rode zonnehoed (Echinacea purpurea) is een vaste plant uit de composietenfamilie. De plant is afkomstig uit Noord-Amerika. Op een plek in de zon wordt de plant 70 tot 120 cm hoog en vormt wortelstokken. Het blad is licht behaard. De onderste bladeren zijn eirond. De rode zonnehoed bloeit in juli en augustus met ongeveer 10 cm grote bloemen, die een roestbruin bloemhoofd en een stralenkrans van purperkleurige lintbloemen hebben. De vrucht is een nootje. De plant heeft een vochthoudende, voedselrijke, zavel- of kleigrond nodig. Kruidenproducten met rode zonnehoed zijn als geneesmiddel goedgekeurd om verkoudheidsklachten te verminderen, voor verbeteren van de weerstand en tegen huiduitslag. Kruidenproducten met rode zonnehoed worden als supplement daarnaast ook gebruikt bij andere klachten, zoals bij gewrichtspijn, klachten van de urinewegen of schimmelinfecties.
Goudsbloem: De goudsbloem (Calendula officinalis) is een plant die behoort tot de composietenfamilie (Compositae of Asteraceae). De soort wordt in siertuinen gebruikt. De plant is oorspronkelijk afkomstig uit Zuid-Europa. Het is een eenjarige plant met meestal oranje, maar soms ook gele bloemen. De plant wordt 30-45 cm hoog en heeft stompe bladeren. De goudsbloem bloeit van mei tot november. De vruchten zijn meestal gekromd en bootvormig. Verse of gedroogde bloemen kunnen worden gebruikt in soepen. De bloemen kunnen ook gebruikt worden als kleurstof in levensmiddelen. De jonge bladeren en de bloemen zijn eetbaar en heilzaam voor gal en lever. Van de plant worden ook zalf en tinctuur gemaakt. Deze hebben als eigenschap dat ze wond samentrekkend, huidherstellend en desinfecterend werken. In de bloembladen zit etherische olie, die veel gebruikt wordt in zalf. Ook de vruchten zijn oliehoudend. Goudsbloemolie gewonnen uit de vruchten kan gebruikt worden als bindmiddel in verven en lakken. De goudsbloemolie is na bewerking ook geschikt als verfverdunner ter vervanging van andere schadelijke verdunners. Een mythe vertelt het verhaal over de mooie Aphrodite. Toen haar Adonis stierf kwamen er uit de tranen die zij huilde goudsbloemen tevoorschijn. In het christendom is de goudsbloem gewijd aan Maria. In de Middeleeuwen verbond men vaak de naam van Maria aan iets dat mooi was. Vandaar de naam 'Mariagold' voor de goudsbloem. Andere volksnamen voor de goudsbloem zijn 'kroningsbloem' of 'oranjebloem'. Dit omdat de plant een historische verbintenis heeft met het hof van de Oranjes. Heksen gebruiken de plant bij spreuken met betrekking tot de gezondheid of bescherming,
Gojibessen: Goji bessen zijn de bessen van de boksdoorn, een struik die oorspronkelijk uit Azië komt. Goji bessen vervullen een belangrijke rol binnen de Traditionele Chinese geneeskunde en worden al meer dan 2000 jaar gebruikt als medicijn. Gojibessen zitten vol antioxidanten die het immuunsysteem versterken. Gojibessen bevatten ongeveer net zoveel vitamine C als sinaasappels en bevatten meer bètacaroteen dan wortels. Ook zitten er in gojibessen veel vitamine A, samen met vitamine C beschermen cellen tegen vrije radicalen. De gojibessen geven gelijdelijk glucose af, waardoor ze een piek in de bloedsuikerspiegel voorkomen. In ontgiftingskuren of detoxen wordt vaak gebruik gemaakt van gojibessen: ze hebben een ontgiftende werking en reinigen de lever.
