Keltisch zeezout fijn met dennennaalden

Keltisch zeezout komt uit de Guérandestreek in Bretagne, Frankrijk. Het wordt ook wel 'sel gris’ (grijs zout) genoemd. Dit Keltische zeezout is zeer rijk aan mineralen en spoorelementen, wat een bijzonder volle en complexe smaak geeft, dat behalve zout- ook zoet- en bittertinten bevat. Van alle zouten heeft Keltisch zout het laagste gehalte aan natriumchloride en is daarmee het zachtste en ‘vriendelijkste’ zeezout ter wereld. Het ruim tweeduizend jaar oude Keltische zoutwinningsproces is hiervoor verantwoordelijk. Keltisch zeezout wordt handmatig gewonnen volgens een traditionele, meer dan 2000 jaar oude Keltische methode in de Guérande-streek in Bretagne, Frankrijk. Water uit de koude zeestroom van de Atlantische Oceaan wordt via een ingenieus kanalenstelsel geleid naar ondiepe kleimoerassen. De zure klei in deze moerassen neutraliseert tot op zekere hoogte het zeer basische zeewater. Keltische zeezout met een natriumchloride gehalte van ca 90 procent is een van het meest natriumarme zeezout ter wereld. Bovendien vermengt het zeezout zich met de kleimineralen waardoor het een grijze kleur krijgt. Dit komt de mineraleninhoud van het zout alleen maar ten goede! De kleimoerassen hebben daarnaast ook een zuiverende werking. Het zeewater wordt via kanalen van het ene moeras naar het andere geleid, waarbij de moerassen fungeren als een soort natuurlijke zuiveringsmethode, doordat microben in de klei onzuiverheden in het zeewater neutraliseren. Het gehele proces duurt zo’n twee weken, waarna het zoute water verzameld wordt in een bassin waar het verdampt door de zon, zodat alleen de zoutkristallen overblijven. De zoutwinner (‘paludier’) schept het zout dan handmatig op. Het zout wordt niet gewassen, niet gedroogd en niet geraffineerd, dus de mineralenbalans blijft volledig intact. Bovendien tonen tests aan dat het zout 100 procent vervuilingsvrij is door deze aloude zuiveringsmethode. Keltisch zeezout bevat veel mineralen en spoorelementen die allemaal in de perfecte verhouding, samenstelling en balans ten opzichte van elkaar staan. Dit is zichtbaar in de kristallen die van uiteenlopende grootte zijn en de zeer complexe, zachte smaak waarin behalve zouttinten ook zoet- en zelfs bittertinten proefbaar zijn! De den (botanische naam: Pinus) is een geslacht van naaldbomen uit de dennenfamilie (Pinaceae). Veel soorten binnen het geslacht Pinus worden gekenmerkt door naalden die op korte loten staan in bundels van twee tot vijf of meer. De naalden kunnen van enkele centimeters tot circa 25 centimeter lang worden. Enkele soorten zijn struiken, maar de meeste soorten zijn bomen. De den heeft een grote verspreiding op het noordelijke halfrond: vooral in Noord-Amerika en Azië komen veel soorten voor. Dennensoorten kunnen dominant zijn in bossen in wat koudere regionen zoals in de bergen en in landen dichter bij de noordpool. In Nederland kwam de grove den na de laatste ijstijd van nature voor op hoogveen. De grove den is daar verdwenen door de ontginning van hoogveen. Er zijn enkele dennensoorten zoals de Corsicaanse den en grove den aangeplant om zandverstuivingen vast te leggen. Hierdoor zijn de enorme stuifzandgebieden op de Veluwe grotendeels verdwenen. Daarnaast is in de 20e eeuw veel grove den aangeplant in Nederland om te voorzien in de behoefte aan mijnhout. Het hout van vele Pinus-soorten wordt gebruikt als timmer-, bouw- en meubelhout. Het hout van de Europese Pinus sylvestris heet (Europees) grenen, een naam die met een bijvoeglijk naamwoord ook wel voor het hout van andere Pinus-soorten gebruikt wordt. Zo is Frans grenen het hout van Pinus pinaster. In het verleden werd hout uit Amerika wel aangeduid als "Amerikaans grenen", maar tegenwoordig worden de Amerikaanse benamingen voor de diverse houtsoorten (handelsgroepen) overgenomen, zoals pitch pine, southern pine, waarbij het kan gaan om Pinus echinata, Pinus elliotii, Pinus palustris of Pinus taeda. Dennen worden ook gebruikt om hars en pek te extraheren. Het harsachtige spinthout dat de boom vormt rond verwondingen werd voorheen gebruikt voor verlichting. De zaden van sommige dennensoorten zijn zo groot dat ze als voedsel worden gebruikt, zoals pijnboompitten en cedernoten. Naast de pijnboompitten worden ook de dennennaalden gebruikt voor consumptie.

Keltisch zeezout met dennennaalden is geschikt om mee te koken, toe te voegen aan een bakproces of salade. Het is ook te gebruiken als pekelzout, om gefermenteerde pickles te maken bijvoorbeeld. Er wordt wel eens beweerd dat de mineralen in Keltisch zeezout verloren gaan als deze verhit worden en dat het zout daarom beter ongekookt gebruikt kan worden. De waarheid ligt in het midden. Het mag duidelijk zijn dat koken de chemische structuur van alle voedingsstoffen verandert en dus ook die van mineralen. Toch overleven de meeste mineralen met gemak het kookpunt. Andere voedingsstoffen kunnen mogelijk verloren gaan door verhitting, maar veel mineralen niet. Wil je echt het zekere voor het onzekere nemen, dan raad Volvoed aan het zout pas bij het opdienen aan een gerecht toe te voegen. Vul een glazen pot of fles met 1/3e Keltisch zeezout en 2/3e water, doe de deksel of dop erop en schud de inhoud flink. Men zal merken dat er onopgeloste zoutkorrels op de bodem blijven liggen, een teken dat het water niet meer zout kan opnemen en dus volledig verzadigd is. Deze geconcentreerde zoutwateroplossing wordt een ‘Sole’ genoemd en is 7 tot 8 keer zouter dan zeewater. Het is dan ook niet verstandig om de Sole rechtstreeks te drinken! In plaats daarvan los je één theelepel Sole op in een glas water. De grootte van het glas doet er niet zo veel toe, het gaat erom dat je die ene theelepel binnenkrijgt. In een normaal glas (225 cl.) kun je van gewoon kraanwater(gefilterd water kan natuurlijk ook gebruikt worden) door toevoeging van een theelepel Sole het lekkerste bronwater creëren dat je ooit hebt geproefd! Je zult merken dat het water er zachter, bijna romiger van wordt. Als men 's ochtends en 's avonds een glas Sole drinkt na het wakker worden en voor het slapen gaan voorziet men op eenvoudige en effectieve wijze het lichaam dagelijks van een complete dosis mineralen in de exacte verhouding, balans en samenstelling zoals alleen de zee deze kan bieden. De Sole kan zowel in de koelkast als daarbuiten op een koele en donkere plaats bewaard worden. Let er dat de Sole niet blootstelt aan zonlicht want dan krijg je groene algvorming, net als in de zee.

Recept: Spaghetti met tomaatjes uit de wok

Voor 4 personen

Ingrediënten:

400 gram spaghetti
1 snuf Keltisch zeezout voor het kookwater
500 gram kleine tomaatjes, in vieren
2 teentjes knoflook, fijn gesneden
1 ui, fijn gesnipperd
2 eetlepels druivensap(of balsemienhoning)
1 theelepel Keltisch zeezout met dennennaalden
1 theelepel gedroogde basilicum
1 theelepel gedroogde peterselie
2 eetlepels olijfolie

- Zet een ruime hoeveelheid water met Keltisch zeezout op voor de pasta en kook de pasta al dente. Giet de pasta daarna af maar bewaar een deel van het kookvocht. Begin aan stap 2 als de pasta nog ongeveer 6 minuten moet.
- Verhit de wok op hoog vuur en voeg de olie, knoflook en ui toe en bak 1-2 minuten tot de ui begint te kleuren.
- Voeg de gesneden tomaten toe en blijf 3 minuten roeren, zodat het vocht uit de tomaten vrijkomt en verdampt.
- Voeg de druivensap(of honing) en het Keltische zeezout met dennennaalden toe en roer 3 minuten mee.
- Voeg, als de pasta gekookt is, deze toe aan de wok. Werk alles goed door elkaar en voeg -indien nodig- zoveel van het kookvocht toe tot de pasta geen vocht meer opneemt en de saus voldoende nat is.
- Roer de helft van basilicum en peterselie door de pasta.
- Haal de wok van het vuur, breng de pasta over in een serveerschaal en bestrooi met de overgebleven groene kruiden.