Een dadel is de vrucht van de dadelpalm (Phoenix dactylifera), een tweehuizige palm. Dadels groeien in trossen aan de vrouwelijke bomen. In de vruchten bevindt zich een harde pit. De dadel is een steenvrucht. Ze worden in november en december geoogst. De vrucht wordt vers of gedroogd gegeten. De teelt van dadels is zeer oud en is waarschijnlijk begonnen in het Midden-Oosten. Er zijn meer dan 400 rassen. De bekendste zijn: Medjoul, Balah, 'Adjwa, Galaas, Raziez, Ganiezie, Maskaani, 'Anbara, Mawaadj-ie, Badj-iera, Gharra, Halawaa, Salmie, Hajjaanie, Zaghloel, Bint 'iesh, en Samaani. Dadels worden vooral geteeld in Noord-Afrika en de Arabische landen, maar ook in Californië en Australië. Soorten dadels die het meest worden verhandeld zijn Deglet Nour, Hallawi, Khaleseh en Medjool. Deze komen overwegend uit Egypte, Californië, Palestina en Israël. Maar ook voor een land als Tunesië vormen dadels een belangrijk exportproduct. In de keuken zijn dadels goed te combineren met noten, bijvoorbeeld amandelen, en roomkaas. Ze kunnen worden verwerkt in cakes en desserts, maar ook in combinatie met hartige gerechten zoals tajines (geurige stoofschotels), kerrieschotels of als vulling voor vis, vlees of gevogelte. Dadels zijn rijk aan vitamine A en B, alsook aan ijzer, magnesium en fosfor. Verse dadels bevatten aanzienlijk meer vitamine C en minder suiker. De citroen (Citrus limon) is een plant uit de wijnruitfamilie (Rutaceae). Hij levert citrusvruchten met een zure smaak die veroorzaakt wordt door het aanwezige citroenzuur dat ook in veel andere citrusvruchten voorkomt. De vruchtkleur is variabel, waarbij vooral ras en de hoeveelheid schaduw invloed hebben. Een ras dat gewoonlijk gele citroenen geeft, zal in de schaduw groene vruchten leveren, ook als ze uitgerijpt zijn. De vrucht bevat veel vitamine C. De citroen wordt in kleine hoeveelheden in veel gerechten gebruikt als smaakmaker, maar ook in gebak zoals cake. Naast het vruchtvlees en het sap wordt ook de geraspte citroenschil gebruikt. Na het oogsten wordt de schil van de citroen veelal voorzien van een dun waslaagje waardoor deze glanst. Bij biologische citroenen wordt geen waslaagje aangebracht. Uit de schil van de citroen wordt door persing of stoomdestillatie een etherische olie bereid die veel gebruikt wordt in parfum, waaronder eau de cologne, andere cosmetica en in limonades en snoepgoed. In fruitsalades wordt citroensap, dat rijk is aan antioxidanten, gebruikt om bruinverkleuring van de andere vruchten, zoals appels en bananen, te voorkomen. De gekonfijte schil van de citroen wordt wel gebruikt om gebak smaak te geven. Een alcoholvrije drank die met citroensap gemaakt wordt is kwast. Dit betreft dus de citroenschil, in deze vorm gedroogd en gemalen. De schil van de citroen bevat net als het vruchtvlees en sap van de citroen diverse veel van de antioxidant vitamine C. De schil bevat zelfs meer dan 2 keer zo veel vitamine C als het vruchtvlees van de citroen. Bovendien is citroenschil een ontzettend goede bron van het mineraal calcium en bevat het veel vezels. In principe is het dus zonde om de schil van de citroen weg te gooien. Heb je een slowjuicer, dan is het goed mogelijk om de citroenschil mee te persen. Volvoed gebruikt hierbij wel altijd biologische citroenen en het is raadzaam om hetzelfde te doen. Anders bestaat de kans dat men allerlei schadelijke bestrijdingsmiddelen binnenkrijgt.
